ΓΙΑΓΚΟΣ ΚΑΡΑΒΗΣ, ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ – ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ
Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο Κύπρου και σπούδασε γιατρός στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Φοιτητής ακόμα είχε τόση πίστη στην Ελληνική Παραδοσιακή Ιατρική, στην προληπτική Ιατρική και στη Φυσική Θεραπευτική, ώστε, παράλληλα, με την Ιατρική, παρακολούθησε και όλα τα θεραπευτικά συστήματα που ήταν εκτός της Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας. Τις θέσεις του αυτές τις διακήρυξε με αλλεπάλληλες περιοδικές εκδόσεις, διαλέξεις και μελέτες που κυκλοφόρησαν.
Μόλις τελείωσε το Πανεπιστήμιο κυκλοφόρησε τη Σταφυλοθεραπεία και ίδρυσε την πρώτη Κλινική Υγείας με βάση τις Φυσικές Θεραπευτικές Μεθόδους, στο Μαρούσι (Παράδεισο).
Μετά, αφού παρακολούθησε Παθολογία, Παιδιατρική και Παιδοψυχιατρική, διορίστηκε αγροτικός γιατρός και στη συνέχεια Διευθυντής Κοινοτικού Υγειονομικού Σταθμού (έπαινος για εξαίρετη δράση).
Πήγε στην Κύπρο (1958) και σε έξι μήνες ίδρυσε τη Σχολιατρική Υπηρεσία στα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια Αμμοχώστου για 8000 παιδιά. Για πρώτη φορά άκουγαν οι μαθητές να τους μιλάνε για κανόνες Υγιεινής, για πρώτη φορά μέτρησαν το βάρος και το ανάστημα, για πρώτη φορά κοίταξαν τα μάτια και τα δόντια τους, για πρώτη φορά τους μίλησαν για το πώς έπρεπε να κάθονται στο θρανίο, για πρώτη φορά συμμερίστηκαν τα άμεσα προβλήματά τους και, μαζί με το βοηθητικό προσωπικό, που ήταν συνεχώς δίπλα τους, ο γιατρός έγινε ο αχώριστος σύντροφος και σύμβουλος στην Υγεία και στην Αρρώστια τους.
Το 1959 ίδρυσε το Σώμα Α’ Βοηθειών που η παρουσία του στα γήπεδα και στις θεομηνίες χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό. Οι μαθήτριες της Ε’ τάξης παρακολούθησαν μαθήματα στους Δημοτικούς Παιδοκομικούς Σταθμούς και ήταν έτοιμες να περιποιηθούν βρέφη. Ακόμη πήγαιναν στο νοσοκομείο και παρακολουθούσαν νοσηλεία και περιποίηση των αρρώστων. Πολλές από αυτές έμαθαν να περιποιούνται πληγές και να κάνουν ενέσεις. Ήταν πολύτιμες στην κατ’οίκον περίθαλψη ασθενών.
Στην επιστροφή στην Αθήνα (1962) διορίστηκε οικογενειακός γιατρός στο ΙΚΑ και αμέσως πήγε στο Λονδίνο για να μελετήσει το θεσμό του εκεί Οικογενειακού Γιατρού που εφαρμοζόταν από το 1946.
Τόσο στην Κύπρο όσο και στην Αθήνα, συνέχισε την εκδοτική προσπάθεια. Στην Κύπρο εξέδιδε το Ιατροπαιδαγωγικό περιοδικό “Υγεία” και στην Αθήνα το περιοδικό “Φυσιοθεραπεία” και αργότερα το περιοδικό “Βελονισμός και Υγεία”, παράλληλα με τη συμμετοχή του στην έκδοση των πρώτων τευχών του περιοδικού “Ομοιοπαθητική Ιατρική”. Πίστευε πάντα ότι δεν μπορεί να υπάρξει σωστή υγειονομική πολιτική αν ο πολίτης μένει αμέτοχος στην όλη προσπάθεια. Εκείνο δε που θα τον ενεργοποιήσει είναι η διαπαιδαγώγηση, η επιμόρφωση.
Το 1973 εξέδωσε την πρώτη ελληνική αναφορά στον Βελονισμό και τον ίδιο χρόνο ίδρυσε το πρώτο Κέντρο Ερεύνης και Εφαρμογής Βελονισμού Ελλάδος. Το 1975 ίδρυσε με ομάδα συναδέλφων την Ελληνική Εταιρεία Βελονοθεραπείας.
Έκτοτε αφοσιώθηκε στον Βελονισμό. Με ομιλίες, διαλέξεις, σεμινάρια, ημερίδες και συνέδρια διέδωσε τον Βελονισμό στο ελληνικό κοινό και στον Ιατρικό κόσμο.
Το 1977 άρχισε στο ιατρείο του την συστηματική προσπάθεια εκπαίδευσης ιατρών στον Βελονισμό με τον Dr Nguyen Van Nghi, υπεύθυνο για τη διδασκαλία του παραδοσιακού κινέζικου Βελονισμού στην Μικτή Ιατρική και φαρμακευτική σχολή της Μασσαλίας.
Το 1987 ίδρυσε το Ιπποκράτειο Κέντρο Ελλάδος και το 1990, σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ειρήνης και Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Ειρήνης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ίδρυσε το Διεθνές Μετεκπαιδευτικό Κέντρο Βελονισμού.
ΥΠΗΡΞΕ:
- Ιδρυτής και πρόεδρος επί σειράς ετών της Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Βελονισμού
- Ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής (1973)
- Ιδρυτής του Ιπποκράτειου Κέντρου Ελλάδος (1978)
- Ιδρυτής του Διεθνούς Μετεκπαιδευτικού Κέντρου Βελονοθεραπείας (1990)
- Μέλος του Δ.Σ. της Διεθνούς Εταιρείας Βελονισμού S.I.A.
- Επίτιμο μέλος Εταιρείας Βελονισμού Ν. Κορέα
- Επίτιμο μέλος Εταιρείας Βελονισμού Ν. Αφρικής
- Επίτιμο μέλος Πανκύπριου Εταιρείας Βελονισμού
- Επίτιμο μέλος Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Βελονισμού
ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ
- Περιοδικό ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ (1949-1952)
- Περιοδικό ΥΓΕΙΑ (Κύπρος 1960-1961)
- Σταφυλοθεραπεία (1955-1959, 1962-1980)
- Εις ένα Αγροτικό Ιατρείο της Ελλάδος (1962)
- Δέκα έτη προόδου εις την Ιατρική (1958)
- Ο αγών κατά της Ελονοσίας και η εκκρίζωσις της
- Ο θεσμός του Οικογενειακού Ιατρού εις την Αγγλία (1965)
- Η σχολική Υγιεινή εις τα Ελληνικά Εκπαιδευτήρια Αμμοχώστου – Κύπρου
- Προληπτική Ιατρική (1968-1980)
- Ομοιοπαθητική Ιατρική (1970)
- Ο Βελονισμός στο πλαίσιο της όλης Ιατρικής (1973)
- Περιοδικό Υγεία και Βελονισμός (1976-1978)
- Ο Βελονισμός στην Ελλάδα (1982)
- Κέντρα Υγείας Βαυαρίας και ο θεραπευτής ΚΝΕΙΡΡ (1971)
- Συμβολή για μία Ενιαία Ιατρική (1980)
- Διαιτητική Αγωγή Φρούτων (1985)
- Βελονισμός (1985)
- Ο Βελονισμός σαν θεραπευτική μέθοδος
- Η θεραπευτική αγωγή της Νηστείας
